I mai de djézembro

On coou que le verdjè son topoou de blan, lo tralie pi delecatte de to l’an pou ognan-i.
Foou que lo ten suche bièn quai é pistoou frette; se lo térèn dzale l’è oncò mieui.
Vitto lo mateun Toninno arue avouéi sa voya de rie é se cutéi bièn moloou.
Lo pouèa l’è ihoou ongréichà a tsahagne, la vatse dza a cartéi l’è pendua a la coo .
L’è l’eua de comenhiè a tsapléi totte, a petchoou petchoou bocón.
Adón, pe le seuisesse é le salàn vardèn la tséa pi mégra é djondèn an mia de laa.
An raga pase a la machinna dou u tréi bocón pe coou, foou poou apeutréi lo pleuro!
Can la poha l’è preui garva Toninno pren la coueuillèa é to todzèn mezeue le gou.
Shhhut! L’è ontrèn a contéi! Tcheucca de paivro, an mia de soou é qui iàn modéi?
Lai va gn ommo di groou bréi, pe veriè amodo é amoueléi to d’on cotéi.
Lechèn prende de gou, betèn mocque le tartuffle é le raise su lo fouà.
Gn atenden pouèn bae on creppe é meudjè an pouegnà de « ravioli ». Son-he bon ? Von beun bo !
Don la groousa tseuidée l’eue boleucque dai gran ten, tornèn i tralie é quetèn de bartaléi.
Le fenne plummon le tartuffle, le rague coppon le raise… “Betooude dobblo gan che l’è couezèn!”
Cotchón tornèye vitto s’aprotchè a la tobla pe tsapléi le couenne, pai feyèn oncó an mia de codegueun!
…“Pappa le couenne son due, lamo poou”, é pappa molle le cutéi, llu l’è bon!
«Apréi pasa-le-zè dou coou a la machinna, iàn-pe Toninno le-z-aséizon-éi.»
Tcheu le bocón son preste p’ataquéi avouéi le bodeun, don la matte l’è to tsaploou.
Le coouhe d’aille don on pateun blan pe baillè de gou i veun (betèn mocque séi bon) que couè su lo fouà.
Lo san rodzo é brillèn vouéidjà don la matte onsemblo a…
…torne areuéi Toninno avouéi sa fameuza coueuillèa, todzò la méima, foou poou se trompéi!
Pouije di gobelette, on creppe i mandzo de la coueuillèa é to todzèn :
la gneue moscatte, é l’è bo, lo paivro, é l’è bo, la soou, é l’è bo, la canalla, poou treutte, é l’è bo!
É modda é veuria to lo pahón, don totte le cougne, canque i fon!
Quetèn oncò so on moman-ette a repozéi, aprestèn lo reste pe posai contchan-ì.
Cotchón betèye le fiselle é le bouéi a ben don l’eue, pai fon poou de gneui.
An raga féi la flotta, la tchan avouéi le dae mae é l’otra coppe : on creppe secque, sensa rahiè !
Mamma lame poou tan é adón l’è tanta que agouhe la poha di seuiseusse: va bièn pai, l’a preui gou.
L’è l’eua d’ataquéi a ombotéi.
Tsapèn tréi balle poueunte su la tobla, pe sisse que son bon a onfiseléi.
Le-z-otre tsardzon la machinna a ombotéi, an polotta de poha pe coou è stchaff bo don lo pleuro!
An raga veurie la manivella é Toninno onfeulle lo bouéi , se éidze todzò avouéi on pateun blan.
Lo fi a l’entòo de la poueunte, lo bouéi bièn saroou i sondzón é ià, on gneui é on déi apréi l’otro.
Apréi l’è mamma que crée totte le tsan-ie pe fée saillì l’èa.
Tanta melatte le tsaèn envo de totte seutte bon-e bague su pe le-z-étseléi, canque a la tsambra de la tséa.
Ivre é hlloou la porta tcheu le coou ; le tsatte dèyon fran poou euntréi.
Le seuiseusse, le salàn, le bodeun é le codegueun son pendù protso méi dèyon poou se totchè, jaméi.
Ara an mia de pachèn-he, foou baillè lo ten de bièn setchè.

Mersì Toninno pe to sen que t’oou onhègnà,
pe le dzornéi pasée a tsegnoléi,
é pe totte le conte de seulle dzée d’on coou que no-z-an tan fa rie !