(patoué dé Bretsón)
Ohta 1931- Charvensod 2013
Nach én Ohta, nou 1931, ma l'ichta dé totta a cha véa é Charvensod.
A cha pasión pé a poézia a comintsa vers la fin dé y an '50, corra o barba Louis ié dona un lévro dé l'abbé Cerlogne qu'ou lamma dou premì momèn. Énviona parì co o cho amour pé o patoué qué, dé tsou momèn, vièn a lénga dé touì le chè ehcreut.
Tra y an ‘60 é ‘90 collabora to o "Messager Valdôtain" douqu'i vègnon publià co le chè premire couénte. Né y an ‘80 fèi o cho premì récouèi dé poézie, Un Bocon de Meseucca. Én tsi an dona véa, vo d'atre ehcritour é vo dé djen qu'i lammon a lettérateurra é o patoué, a l'Association des poètes valdôtains, qu'a publia a révù dé poézia "Le Soleil Valdôtain".
L'a dé rapport vo divers ehcrétour patouazàn ; vo Lucio Duc organiza cachquie éditsión da Veillà d'Arnad, douque ou prézénta le chè couénte qu'i vègnon-pe publià so a révù dou Comité des Traditions Valdôtaines, "Lo Flambô".
Émportàn pé a cha mauratsión son co René Willien é o colonel Octave Bérard. Vo el partésipa co a trajmissión da radio "La voix de la Vallée".
Nou 1997 sort o cho sécón récouèi dé poézie, Aouton.
Énsémbio a l'ehcréteurra dé poézie, Viérin sé éntéressa co dé réflésión so a lénga dévents o Comité des Traditions Valdôtaines.
Tra o 2007 é o 2011 vègnon publià douch gno récouèi dé poézie : Tsëca de tot é Reflechon.
A travers unna forma d'art qu'a moda dou cour é én impièn a cha lénga mare, Viérin méhquia poézie qu'i sémbion couénte pé le minà - to dé béhte comme protagoniste - dé douqu'i sorton réflésión, dé co amère, so le comportamèn di djen, a poézie douqu'ou l'é quiér l'amour pé o prope pais o a déluzión pé a perta dé valour émportante. Viérin pren echpiratsión di tchumìn, di parole ehcoutà é outour dé iour bahtich le chè vers.
Contre tsou janre dé poézia, l'ehcrèi co dé vers d'occazión.
Davide Mirko Viérin l'a quieutta-no én 2013.