Lo Rivioù

Lo matén bén dévàn dzor y a lévà
é apré na pora boconà y a tacà Gouà
pasà Trèisire y a tchapà lo viòn dé Pialòn é d’Érèn.
Y ire incò net, ma la sapa travayave dza,
dove teppe d’éque,
na péra dé lé,
cahque boyane a topé,
dove piante a copé.
A midzor protso dé la Serva
a l’ombra dé na brénva,
y a ferma-se mindzì in toc dé pan nér é dé fromadzo,
na gotta dé bon vén, é apré na pipada,
to solet , y a tsantà pé in lon toquet.
Y a tornà i miquio qué y ire dza net,
do minà y an galopà attaqué-se i sén pantalòn in rièn,
aloura lo sen cor y a coménchà a tsanté, tsanté to contèn.
Ou péyo, asétà dévàn in piaté dé mééhtra tsada
y at ahcoutà lé conte dé la feméla é di minà.
To piàn piàn lé-z-ouèi y an quioudu-se
é la téhta y a colà désù la tabia.
Lo Rivioù y è lagnà.
Itèn quièi… lo Rivioù dor.